Sinds de ochtend had MJ zoals elke dag een klein hoestje om wat slijmpjes weg te hoesten. Alleen bleef het hoestje wat langer duren dan de dagen ervoor. Bij de eerste consultatie van de assisent dokter kwam ook zij met het bericht op de linkse long een ruis te horen. Heel licht, maar zou de hoest kunnen verklaren. Bij het nazicht van de prof wat later vond deze ook dat het ruisje wat meer aandacht verdiende. Ze besloten op de kamer een foto te nemen van de borst om eventuele vochtophoping of andere te zien. Bij het monitoren van de parameters, iets wat we al 28 dagen s"morgens moeten doen viel ook op dat haar saturatie laag was. Saturatie is de hoeveelheid zuurstof die in jou bloed zit. Hoofdelijk afkomstig van hoeveel de longen zich opentrekken om lucht naar binnen te werken en zuurstof op te nemen in de aderen. Bij MJ viel op dat ze veel spiercontractie moet maken om te ademen. Zelfs haar neusvleugels gaat wijder om een normale ademhaling in rust te kunnen garanderen. De foto besloot geen nieuws, dus ging de monitoring verder en indien de saturatie onder de 92 gaat voor meer dan 30minuten starten ze zuurstof op.
De prof besloot wel een CT scan te willen maken om zekerheid te hebben, dit kon dan op woensdag ochtend.
De hele dag bleef de saturatie rond de 94 hangen, met pieken en dalen, maar stabiel op 94 indien ze in rust zat. Bij het ingaan van de avond zagen we wel dat ze onder de 90 ging. Hier hadden ze ons op voorhand over ingelicht dat dit risico bestond omdat ze moe is en die contracties niet zo hevig meer zal uitvoeren in haar slaap komt er minder zuurstof binnen. Dus gingen we over op zuurstof toediening met masker. MJ kent dit zeer goed vanop OK dus had hier geen problemen mee. De nacht ging goed maar het hoesten kwam terug meer en meer boven.
Het gevolg van deze zuurstof tekorten in het bloed gaf de supervisie het idee om de narcose en beenmerg punctie uit te schuiven naar vrijdag 24/03/2023. Jawel, op haar verjaardag... Ze hopen deze perikelen onder controle te hebben tegen vrijdag waardoor ze dan de beslissende MRD punctie kan doen, waarna we de bevestiging krijgen of en hoe de therapie aanslaat.
Verder eet en drinkt ze goed, nog wel beetje last van diarree maar de buikpijn is ook geen gespreksonderwerp meer.
Woensdag ochtend kwam de prof even de status nemen hoe de nacht was geweest, maar ook hoe MJ haar longen aanhoorde. Na eerst links een ruisje te hebben, vond ze nu ook rechts een kleine ruis waar te nemen. Ze deed dit zodat ze een goed beeld kon vormen van de CT scan die om 9h zou plaats vinden. Ik had MJ al wat voorbereid want de eerste keer dat ze een CT scan deed. Papa zocht wat foto en filmpjes op zodat ik haar kon overtuigen. ik vergeleek het met een buis van een schuifaf in het zwembad waarin je even gestoken bent op een tafel. En dat je stokstijf moet blijven liggen en moet inademen en inhouden als de machine dat vraagt. De voorbereiding gaf zijn vruchten af, want normaal doen ze 6 jarige nog onder verdoving maar MJ dit na 1 keer repetitie perfect wat de machine aangaf. Ze gaf geen kick, was helemaal niet bang, dus deze zorg was ook achter de rug.
éénmaal op de kamer kwam de assistent al direct opmerken dat ook de scan volledig neutraal is, wat nog 1 optie openhield in hun patroon = CORONA ...
Ze namen een wisser af, die ze dan binnen korte tijd uitsluitsel van hebben en dit ook kunnen bevestigen of uitsluiten. Moest het corona zijn, vinden de artsen dit niet onrustwekkend omdat ze hier hele goede controle over hebben. De varianten die nu rondgaan zijn onschuldig en kunnen perfect beholpen worden...
Indien het corona is zal dit geen enkele invloed hebben op de beenmergpunctie of verder verloop. Dus voorlopig hopen we om vrijdag deze ingreep te kunnen volmaken. Anders schuift het over het weekend en het wachten duurt wel al lang genoeg.
Reactie plaatsen
Reacties