Dag 169 Het gaat allemaal zoals gedroomd...

Ondertussen zijn we weer meer dan een maand verder.

MJ heeft al goed genoten van de vakantie, ook al blijven we een beetje beperkt in de activiteiten. MJ maakt er niet zoveel uit en geniet gewoon van haar vrij leventje. We werden ook elke week 2x in Leuven verwacht, dat vindt ze altijd heel saai. In Leuven liggen we nog altijd in isolatie (kamertje apart) en dan is er ook heel weinig te beleven natuurlijk. Dan rust ze maar een beetje of spelen we een spelletje. Daarna is ze weer helemaal uitgerust en kan ze thuis weer veel energie kwijt. Haar bloedwaarden schommelen nog heel hard. Het is wachten tot deze stabiel blijven om het gewone leven terug te kunnen oppikken. Dus we blijven nog voorzichtig in zowel eten als in contacten. Buiten kan natuurlijk altijd meer, maar waar is dat mooie zomerweer???

Donderdag 13 juli had ze nog een check-up in Leuven. Ze kreeg ook nog medicatie voor haar immuniteit dus dit was een lange dag. We hadden beloofd dat ze nog bij Peter Peter mochten gaan zwemmen en dus duurde de dag nog langer voor haar, want ze was heel ongeduldig natuurlijk. (voor de eerste keer mocht ze van ons eindelijk terug kopje ondergaan). Amai daar genoot ze van.

14 juli zijn we een weekje naar de Ardennen geweest met bijna de hele familie. Tante Kim was thuis gebleven omdat er toen een baby onderweg was en ze geen risico’s wilde nemen. Ondertussen hebben we er weer een prinsesje bij in de familie. Welkom lieve Rosalie.

1 maal aangekomen in de Ardennen, voelde MJ zich niet goed. Misselijk zelfs, dit was lang geleden, achteraf bleek dit te zijn van de medicatie die ze krijgt voor haar immuniteit. Ze klaagde ook wel van hoofdpijn. Na pijnstillers was ze dan toch beter. Oef, dat was al spannend.

De papa’s hebben nog heel hard gewerkt aan het vakantiehuis en ook de mama’s hebben niet stilgezeten. De kids entertainen elkaar ondertussen dus dat is wel fijn.  Zo leuk al die verschillende leeftijden en interesses. ’s Avonds werden er dan ook shows gegeven, hilarisch.

Op maandag moesten we dan een dag naar Leuven. MJ had de avond ervoor heel veel verdriet, want ze wil niks missen en het is ook niet eerlijk vond ze. Toch is ze die ochtend heel flink meegegaan en zo kon ze ook eventjes tot rust komen, even weg van al die drukte. We waren een hele dag weggeweest (1,5 uur rijden heen en terug en toch ruim 3u in het ziekenhuis). Als we in de Ardennen terug aankwamen kon de vakantie weer verder gaan. Ondertussen had ik met de dokters besproken om eventueel ipv donderdag op vrijdag naar de dagzaal te mogen komen. Dan konden we zo doorrijden naar huis en moest ze niks meer missen. Maar omdat het een feestdag was, lukte dit niet. Na toch een beetje aandringen, mochten we 1x overslaan. Dat was nog eens leuk nieuws. Dus konden we zorgeloos verder genieten in de Ardennen. Helemaal zorgeloos is dat natuurlijk niet, de angst dat ze ziek wordt blijft natuurlijk. We zijn een grote familie dus de contacten zijn groter en ook hygiëne en qua eten is allemaal moeilijk in’t oog te houden. 1x had ze hoofdpijn, maar na een pilletje en een uurtje slaap was dat al veel beter.

Na heel wat avonturen beleefd te hebben daar, was het terug wennen thuis. En terug op krachten komen, want het waren korte nachten in de Ardennen. MJ is altijd bang om iets te moeten missen dus altijd vroeg wakker en laat slapen😊. Gelijk heeft ze!

In augustus moet ze maar 1x per week naar Leuven gaan, dat is al een groot verschil. Ze geven de medicatie waarvoor we 2x moesten gaan nu in pilletjes en dus moeten we nu enkel voor een bloedonderzoek naar daar (maar dat kan ook best lang duren). MJ voelt zich goed en ze ziet er ook super goed uit. Haar haartjes zijn ook volop aan het groeien, mooie meid.

Hopelijk hebben we nu meer ruimte om met ons 4tjes eens weg te gaan.