Dag 99 31/05/2023 Mistery guest

Dag 99 voor MJ was niet alleminst één van de bijzonderste. De activiteitenkalender van de afdeling kondigde op maandag aan dat er woensdag een verrassing zou plaatsvinden. Papa had zo al eens rondgevraagd, maar zelfs de verpleging weet niet wat de activiteit is. Enkel de pedagogisch medewerker, en die vinden het natuurlijk tof om niets te zeggen of je op een verkeerd spoor te zetten. Donderdag ochtend startte we reeds om 7h, want sinds kort zijn we terug in een early bird regime terecht gekomen. We hebben ondertussen omdat haar mobiliteit toch wat afgenomen was in het weekend de kiné terug op bezoek. MJ deed al spelender wijs bowling op de kamer met wat stretch oefeningen om de stramme spieren te versoepelen. Zoals ook in de eerste inductie fase in maart is haar bovenbeen spieren en de scheenbeen zenuwen het hardst afgetakeld. Bovenbeenspieren komen het snelste terug, zenuwen natuurlijk minder snel... Kiné was afgelopen en toen bracht onze CAR-T coordinator nog een bezoekje om te kijken hoe goed het ging. Terwijl ze een uitleg aan het doen was over het verloop van het traject begon op de gang plots een soort van ongecontroleerd geklap. MJ keek naar de deur, maar zag niets, en vroeg zich af wat al dat kabaal op de gang was...

Liesbeth de CAR-T coordinator zei dat er waarschijnlijk een kindje jarig was en dat ze dan zingen met de afdeling. Maar papa had bij de laatste verpleging goeie tips gekregen waardoor ik wist dat de mistery guest gearriveerd was. De tips van Benjamin (mannelijke verpleger) waren:

Is het een man of vrouw: "tis een manneke"

is het een zanger: "hij doet vanalles, maar zingen doet hem ook"

Hij voegde er spontaan aan toe: " Weet niet of MJ hem gaat kennen, maar papa wel, en zo wat alle mama's vrees ik...

Toen wist ik al genoeg! Want net voor onze opname was deze mistery guest ook al in UZ Leuven geweest. Hij is namelijk peter van de Kickcancer organisatie.

En inderdaad toen we de kamerdeur opendeden galmde de gitaar muziek en een westvlaamse stem door de gang. Niels de Stadsbader gaf een privé-concertje voor diegene die niet in isolatie liggen. Wij niet dus... Maar we mochten wel volgen van in de deuropening waar we beter geluid hadden dan beeld. Spontaan vulde de gang zich met wel hééél veel vrouwelijke collega's van op andere afdelingen... Niels zong een liedje of 10-12 en nam afscheid met nog wat handtekeningen en wat foto's met het verplegend personeel. Papa had ondertussen met Maud (pedagogisch medewerkster) gevraagd of hij ook is niet naar de kamer kon komen. Zij ging dat regelen...

Papa had namelijk mama ook maar opgetrommeld want die is ook fan, papa al héél wat minder... Dus mama kwam vliegensvlug, al zwart rijdend met de tram naar de afdeling waar ze nog 2 liedjes kon meepakken.

Na alle verplichtingen kwam Niels als laatste even goeiedag zeggen. In de link vinden jullie de korte video die mama gemaakt heeft. Er ontstond een spontaan gesprek met mama achteraf, maar hier hebben we geen beelden van :-s. Iedereen gelukkig zoals je kan zien op de foto. MJ kreeg een gesigneerde kaart en een reuze poster. Inééns was papa ook niet meer haar nummer 1, maar was ze verliefd op Niels. Papa was blij dat zijn vrouwelijk schoon had genoten van het optreden en vooral de meet&greet.

Niels bezoekt MJ