Na een goede nachtrust voor dochter en papa gewekt door de verpleging dat we ons moesten omkleden voor naar OK te gaan.
Vandaag steken ze de poort katheder om alle behandelingen sneller en gemakkelijker te laten lopen.
kleedjes uit, oorbellen uit, short aan, haarkapje op, en natuurlijk papa idem dito alleen mijn kleren mochten aan blijven.
Nadat MJ vredig in slaap gedaan was door allemaal lieve verpleegsters, kon papa de blog nog wat fatsoeneren in de wachtzaal.
Na 1h werd ik toegetalen op de PAZA (Postanesthesie-zorgafdeling) waar ze wakker kon worden en we ook daar na 30min terug konden vertrekken naar de kamer. We hebben van de anesthesist nog een trofee extra gekregen op onze kast want bij het steken van de beademingsbuis is ook de tweede voorste tand gesneuveld...nu ja, hij stond ook al los...
Nu gaat het de kunst worden van papa om uit te leggen dat ze niet ELKE keer ze onder narcose moet een tand gaat verliezen ... :-s
Rond 15h was de narcose goed uitgewerkt en hebben we een iets fittere MJ gezien die instaat was om toch wat spelletjes te doen, zelf al terug wat begon te commanderen wat papa allemaal moet doen (dat ziet ze van de mama natuurlijk)
Jessie was ook op bezoek gekomen, de eerste keer in isolatie en word in het protocol als een vreemde aanzien, dus volledig in pak, masker, handschoenen,...
Sinds de cortisone behandeling hebben we ook terug schrik gekregen (naar aanleiding van 2018) dat haar stoelgang te lang blijft zitten. Al preventief hebben we forlax gegeven, en deze nacht om 3h heeft ze de eerste keer in 48h nog eens stoelgang gehad. Dit was voor haar vroeger een hel omdat haar hele buik toen vol zat, kans op infecties is dan groter en ook het gevoel is niet fijn.
Verder een rustige nacht waarin papa en dochter om 20.30h allebei in bed gekropen zijn. Ons afspraakje om naar de mask singer te kijken was al snel vergeten bij haar...
Maak jouw eigen website met JouwWeb