dag 104

Met een gelukkig gevoel omdat de belgen gewonnen hadden gingen MJ en Papa eindelijk slapen omstreeks 23h. De eerste uren was MJ zeer woelerig in bed, waarna ze omstreeks 01.30h niet meer bewoog en overging in snurkgeluidjes die op hun beurt papa nog harder enerveerde dan het geritsel van haar lakens. Papa had voor de eerste keer de raad gevolgd om een opblaasbare matras te gebruiken in plaats van de voorziene Ikea 2.0 ligbed van de jaren 80. Eens deze op de juiste druk stond was het al 2h, waarop het in no time 4h was waarop papa al schreeuwend werd wakker gemaakt door MJ. Ze was een beetje in paniek, maar vooral was ze volledig nat gezien de pamper het spoelgedrag van de chemo niet kan bijhouden.  Alles dus ververst en ze ging vredig terug slapen. Papa had het al veel moelijker terug in slaap te vallen, maar toen ze omstreeks 6h terug op papa riep was het duidelijk dat ik toch even weg was geweest. 6h terug hetzelfde stramien, alles nat, verversen, maar nu wou ze ook terug drinken. Wat absoluut uitgesloten was gezien we omstreeks 8h30 op het OK aangemeld stonden voor haar beenmergpunctie. De eerste minuten verliepen hels en MJ brulde de hele gang wakker. Maar nadat ze zo hard had geweend gaf ze zichzelf over bij papa in bedje. Omstreeks 7h45 werden we wakker gemaakt door de ochtendverpleging dat we al rond 07h55 verwacht werden op de voorbehandeling. Daar waar je ze klaar maken om de operatiezalen in te gaan.

Het was er vandaag zeer druk met 20 kinderen op de voormiddag alleen al. Blijf vertellen dat het daar best chaos is, maar ben zeker van dat er een strikt protocol hangt wat met welke patient moet gebeuren. Natuurlijk 30 operatiezalen brengt wat personeel op de been. MJ werd beetje later door papa het OK ingedragen en op de schoot werd ze in slaap gedaan. Het wordt routine stilaan hoewel toch elke keer anders is. Op de wachtzone ontmoette ik een vrouw van 33j die haar kindje van 3 maanden een gezwel op de tong moest laten verwijderen. Moest direct aan onze Victor denken.

Al vlug werd ik binnengeroepen om de ontwaakzaal te betreden en MJ vredig te zien slapen. Het slaperige was niet anders dan de vorige keren, alleen dat MJ nu wel heel moelijk wakker werd. Na een uurtje, omstreeks 10h werden we daar ontslagen om terug naar onze kamer te gaan. Hier werd MJ opeens helder en dronk 3 volledige bekers water leeg, gezien ze nu wel mocht drinken en hier blijkbaar echt wel nood aan had. Ze legde haar hoofd terug neer en ging terug in de slaappositie liggen. MJ sliep aan één stuk tot 15h door. Ons buurmeisje Marie was ook heel moe en misselijk uit de narcose gekomen. MJ was zeker niet de fitste na het ontwaken. Zelfs geen koekje kregen we verkocht. Beetje drinken en vooral hangen bij mama en papa.

Het is nu 18h en ze viel zelf in slaap in de zetel waarop we ze terug in bedje hebben gelegd. Laten we kijken of ze nog genoeg slaap heeft om de nacht te overbruggen.