dag 55

Dag allemaal!

Vorige week hebben we de eerste week van Blok 2 succesvol afgesloten. Zowel op moraal als fysiek als bloedwaarde gingen we de goede kant uit! MJ had de laatste week last van haar rechter been. Dit werd door Leuven kort opgevolgd, maar elke dag opnieuw stapte ze beter en beter rond. Vandaag zie je nauwelijks nog iets. De moraal van MJ is echt niet normaal. Ze speelt vanaf de eerste minuut van de dag. Ze zorgt voor haar broer, helpt pampers verversen en geeft ontsmettingsmiddel om de handen te ontsmetten. De bloedwaarde waren vorige week tijdens de eerste volledige chemoweek zelfs stijgende. Dit gaf ons goede moed!

Maandag begonnen we dan aan week 2 /Blok 2. Oma & Opa gingen omdat deze dag een standaard dag zou zijn, met bloedname, bloeddruk, temperatuur, gewicht) en een chemokuur van 2x 15min. Tijdense de bloedname wou de porthacat weer niet tegoei werken. Er is namelijk al sinds een week een moeilijke doorloop van bloed naar buiten. Dit zou kunnen door een klontertje of dat de kabel tegen de wand van een ader zit. Daarom spoelen ze dit met een soort bloedverdunner die alle klontertjes doet weggaan. Na een uurtje wou het al wat beter lopen, maar nog niet ideaal. Na de bloedname konden we beginnen aan de chemo.

Tijdens het volbrengen van de chemokuur was de bloedname bekend. Ze had een tekort aan zowat alles, behalve witte bloedcellen. Daarom kreeg ze achteraf nog een zakje bloed bij zodat ze aangesterkt de week zou kunnen volharden. Dit bloed oopt over lange tijd en omstreeks 17.30h konden ze dan uiteindelijk vertrekken naar Mol.

Dinsdag zouden mama en papa gaan. Na de dag gisteren hadden we wel schrik dat we terug in een lange dag gingen terecht komen. We kwamen aan en de bloedtest verliep goed genoeg, maar niet perfect. Toch goedgekeurd om de chemo te krijgen en na 2x15 minuutjes waren we klaar. De dokter gaf wel aan als het morgen niet beter is dan gaat het "catheter team" langskomen om te kijken welke oplossingen er kunnen aangeboden worden. Het ergste zou zijn dat we terug opnieuw een operatie moeten ondergaan. Wordt vervolgd allesinds.

Vandaag hebben we dan ook gekozen om ons MJ haar haartjes af te scheren. De krollebol opzich was nog steeds aanwezig, doch zeer uitgedund. Maar het haarverlies begon ons overal parten te spelen. In haar eten, in haar klei, in haar mondje, in de zetel...

Papa besloot om dit zelf te doen, omdat we wisten dat dit een emotioneel moment zou zijn en dit met ons 4'n wouden ondergaan. We probeerde ons sterk te houden en papa deed goed zijn best om met zijn tondeuze mooi alle haartjes te scheren. Papa had MJ goed voorbereid omdat ze nog nooit een tondeuze gezien had, maar ze speelde rustig verder ... Gelukkig... Mama kon de tranen niet bedwingen terwijl ze met broertje maar naar de living liep om het niet onder ogen te moeten zien.

Ik ga proberen om volgende weken iets sneller te posten. De tijd is onze grootste vijand...

Tot snel

M & J & MJ & V