Maandagnacht was geweten dat we voor een ruggeprik mochten. Dit is standaard in de voormiddag, afhankelijk van het aantal patienten die op dagzaal of daghospitalisatie komen. Deze krijgen maandag voorrang, waar we nu misschien wat tegenop kijken. Maar het volgende 1.5j als wij op dagzaal komen meestal héél blij zijn dat we snel aan de beurt zijn. Voor MJ vertalen we een LP (lumbale punctie) met een ritje naar de slaapdokter. Om minderjarige kinderen in slaap te doen is er een héél protocol uitgeschreven om deze zo vrolijk en rustig mogelijk onder narcose te krijgen. Dit lukt elke keer goed bij MJ. Ze vroeg deze keer zelfs naar de slaapdokter zodat ze nog eens lekker kon slapen na de 3 helse nachten waarop ze elk uur moest plassen.
Omstreeks 13h kwamen ze ons klaarmaken voor afroep naar OK. Daarna gaat het altijd vlot en omstreeks 14.20h mocht papa al terug op de waakzaal. Vandaag geen kinderpaza maar bij de grote mensen in de grote zaal. Wel in een isolatie box omdat de isolatie ook daar gewoon verdergaat. Ze kwam uit narcose met haar standaard kenmerk dat ze altijd een zéér lage hartslag heeft bij slapen of inslaap. Gemiddelde hartslag over 20min was 55 bpm wat opzich laag is, maar nadat de verantwoordelijke de andere ECG opnames zag werd ze vrijgegeven naar haar kamer.
Eens op de kamer had MJ reuzehonger, ze vragen ons om tenlaatste om 00:00h nog te drinken of te eten. MJ sliep al rond 21h, terwijl ze pas om 15h op de kamer was wilde dit zeggen dat ze natuurlijk 19h geen water of voedsel had genomen.
Ze stelde voor om worst met patatjes en wortelen te eten. Ze at smakelijk een flinke portie op, wat papa een goed gevoel gaf dat de misselijkheid toch niet de overhand genomen had. Ondanks zware chemo en de narcose was de kans hierop relatief hoog.
Sinds ze niet meer aan de kabels hangt met continue spoeling van het bloed, was deze nacht ook de eerste dat ze niet elk uur moest opstaan, maar eens flink kon doorslapen. Daarom besloten we ze ook na het eten te laten rusten zodat ze eens wat slaap kon inhalen. Ze heeft vast geslapen van 19h tot 4h snachts, waarop ze papa wakkermaakt met de woorden:
"Papa ik heb reuze honger..."
Ik pols even naar in wat ze trek heeft, boterham, koekje, snoepje... Door de chemo verwachten we dat haar smaak verandering soms de goesting naar iets specifiek doet toenemen. Ze geeft boterham aan, en papa mag kiezen wat er op moet.
We besluiten een boterham met speculoospasta te eten, die ze halverwege al wat trager opeet, en terug gaat liggen met de melding dat ze zich wat misselijk voelt. Ik besluit de verpleegster op te roepen om haar parameters nog eens te komen checken.
Alle parameters waren ok, buiten dat we zagen dat haar hartslag voor in rustpose redelijk hoog was/bleef. MJ trok verder de slaap aan tot 9h waarop ze aangaf dat ze niet meer kan slapen.
Maak jouw eigen website met JouwWeb