Dag 14

Dag vrienden en familie,

Vandaag de dag waar we 9 maanden hadden naar uitgekeken. Misschien wel in een andere setting en omgeving maar dat maakte ons geluk er niet minder om.

Hier onze aankondigingsvideo: klik hier https://youtu.be/MfNvpFAzeKE

Deze ochtend 7.30h aangekomen en ontvangen op de dienst verloskunde. De naam van de afdeling ansich is ons volledig duidelijk geworden. Vanaf minuut 1 werden we vriendelijk en professioneel geleid in dit nieuwe avontuur op een vreemd eiland. We kregen een vaste verpleegster die ons in-take gesprek deed. Waarop ze wist van ons verhaal maar toch de nodige tijd nam om ons verhaal te horen. De gyneacoloog en zijn assistentes kwamen iets later zich voorstellen en de eerste onderzoeken doen om de startsituatie in kaart te brengen. Bloeddruk, harttoon van de baby, en vaginaal onderzoek. De startpositie was zoals verwacht. De jongste verpleegster kon zelfs geen contact maken met de baarmoederhals. Dit betekende dat we zoals bij MJ een lange weg moesten afleggen. De gyneacoloog gaf aan om direct met 2 pillejtes te starten. Na 2h kwamen ze dan terug voor opnieuw een full scan van alle parameters. Dit was voor papa en mama de ideale moment om nog snel 2h rustig te slapen. De verpleegster doofde de lichten en deelde een fleece dekentje uit waarop het 2h stil werd in de kamer.

Na 2h was het onderzoek hoopgevend met reeds 3cm ontsluiting. Dit was dubbel zo snel als bij MJ destijds. Ze besloten om nog een kuur te geven zo snel mogelijk de ontsluiting hebben. Deze 2de kuur begon mama serieus lastig te maken met rugpijn en natuurlijk snel opvolgende weeen. Dit was voor het beslissingmoment om terug met epidurale te starten. De ervaring van 2 jaar terug was iets wat we beiden niet terug wilden. Niet veel later was dit in orde, en konden we rustig op het pompje duwen om de pijn te verlichten. Bij het volgende onderzoek omstreeks 15h was er reeds genoeg opening om de vliezen te breken. Waarna het allemaal heel snel ging van 5cm naar volledige ontsluiting. Dit was het startschot voor victor om zelf de indaling zo ver mogelijk in te zetten. Op dit eigenste moment deed oma het bericht dat MJ haar chemo aan het krijgen was. Dit was voor papa het breekpunt van emoties. Gelukkig aan het wachten op het nieuwe leven op de kelderverdieping en 4 verdiepingen hoger word een kinderlichaam belast met een chemo kuur. Papa probeerde zijn emoties te verbergen want mama moest nog een goed uur tot ze bevallen zou zijn. 15.30h kwamen alle troepen samen en kondigde aan dat de baby op minder dan 5cm zat. Dit was het laatste stuk waarop mama nog eventjes moest helpen duwen.

Met een handvol keren persen was de geboorte een feit. Een harig kopje, alles erop en eraan. Al snel werd Victor op mama haar borst gelegd waarna het technische gedeelte van onze bevalling plaats vond. We hadden namelijk zelf gekozen om stamcellen te laten invriezen van het navelstrengbloed. Dit zou voor MJ in tijden van nood, en indien we een match hebben, de Redbull kunnen zijn in haar genezingsproces. Gezien ze via de chemo de stamcellen die de bloedaanmaak verzekeren kunnen beschadigen. Indien dit zo is transplanteren ze deze gezonde stamcellen rechtstreeks in de bloedbanen via bloedtransfusie. Indien het geen match is, doneren we dit aan de nationale databank. De resultaten ivm de match met mama vs MJ weten we tegen einde van de week.

Nadat dit alles in orde was gebracht, kregen we de tijd om te genieten van ons 3. Dit was de moment waarop papa de riem even van de machine hield die hij geworden was deze 13 vorige dagen. Het moeilijkste bleef de gedachte dat we net leven gewekt hadden maar boven een kinderlichaam aan het kapot maken zijn. Van zodra ik zag dat MJ ook deze chemo weer positief was uitgekomen nam ook deze gedachte de ondergang ten opzichte van het geluksgevoel van onze pasgeboren zoon.

Nadat dit uur voorbij vloog, was het tijd om gewicht, lengte en andere afmetingen te bepalen. We kwamen uit op 3.860 gram en 51 cm. Daarna deed de verpleging hem zijn nieuwe pakje aan met muts. Gezien mama nog enkele controles moest ondergaan mocht papa zijn zoon op de borst even koesteren. Het moment waarop ik besefte dat we ook dit avontuur tot een goed einde hadden gebracht. Mama werd vrijgegeven uit het verloskwartier waarop we naar de kamer konden vertrekken.

Dit keer een mooie moderne kamer met alle luxe die mama en zoon nodig hadden de volgende 3 dagen. Een groot verschil met de kamer waar MJ reeds 13 dagen ligt. In september verhuisd het hele kinderziekenhuis, gyneacologie, verloskwartier,... naar de gloednieuwe building. Dit zullen we, als alles goed gaat en er niet veel vertraging op onze chemo planning komt, net niet meemaken.

Sinds we op de kamer zijn wilt Victor alleen maar gepakt worden, of drinken aan de borst. Hij heeft groot gelijk! De avond komt ook hier en papa is MJ nog gaan onderstoppen terwijl oma zich klaarmaakte voor de nacht. Iets wat sinds de 13 dagen UZ ons ritueeltje is geworden.

Nu komt het erop aan de volgende dagen mama en zoon te stabiliseren. Hij moet goed eten, goede stoelgang, en temperatuur onder controle houden. Dat zijn de vereiste voor Victor, MJ mag niet ziek zijn de moment dat de laatste chemokuur en spoeling achter de rug zijn. Koorts of misselijkheid zijn knock-out criteria om onze perfect planning "samen naar huis" in het water te doen vallen.

Wistjedatjes: Enkele succesvolle belgen die ook verjaren op 13 maart:

1984 - Steve Darcis, Belgisch tennisser

1979 - Cédric Van Branteghem, Belgisch atleet

1962 - Hans Bourlon, Vlaams mediafiguur bekend van studio 100