Dag 4 & 5

Zaterdag

De dag starte met een MJ die volledig was uitgeslapen. 08.30h wakker geworden.

Geen speciale onderzoeken gezien het weekend was.

Iedereen kwam wel eens langs op bezoek. Iedereen genoot van ons pruts, en van de goeie koffie!

De professor kwam ook even langs om de verschillende fases uit te leggen. Dit gaf ons allen een goed gevoel daar zij spreekt vanuit haar ervaring met andere kinderen.

Gezien MJ nu 48h uit de koorts was vonden ze ook dat de isolatie (schort, handschoenen,mondmasker) niet meer nodig was.

Zondag

Diegene van de familie die nog niet op bezoek gekomen waren, kwamen zondag middag aan de beurt.

MJ had reeds een goede nachtrust alsook de ochtend verliep goed. Samen gespeeld, wat gegeten. Maar tegen de middag begon MJ te klagen over haar poepje. "Papa, kaka doen..."

Deze noodkreet werd 5 minuten later terug weggelachen met een fimpje van Kaatje of Bumba.

Maar tijdens het bezoek om 14h werd duidelijk dat MJ niet in haar doen was. Een hele namiddag bij papa op de schoot gezeten en geen milimeter durven los te laten. Steeds meer en meer kwamen de woorden " papa kaka" en "pijn" op de lippen met het nodige gezeur voorbij.

Rond 20.00h ging iedereen naar huis en besloot papa een MJ die volledig van de kaart was in haar bedje te leggen. De opstoten van pijn omwille van de stoelgang kwamen rapper en rapper met apotheose dat ze zo hard aan het wenen was met de nodige stressfactor, dat ze ook nog eens begon overtegeven. Dit was de kers op de taart, op een dag dat er een minimum bezetting was en papa er dus de eerste 10 minuten alleen voor stond.

Dit was de eerste aanraking met het feit dat MJ misschien wel meerdere keren ziek zal worden met dezelfde kwaaltjes als gevolg. De verplegers legde me uit dat ze tegen deze 2 wel middeltjes hadden die zéér goed werkte. En die het leefbaar houden tijdens de chemokuur.